ölüm gelir dizlerime vurur... kendini bilmez pervasızlığı ile ve bir o kadar savunmasızken... susar ardından,bekler... neredesin... neredesin ey kader... içimde var olan gurur,nefret ve kin... asılın kureklere pranga mahkumları misali ki... zaman bizi kuşatmadan içimdeki olanı dışarı vuralım... dizlerim güçsüzlükle mücadele edemez... çekin ipleri bu kuşatma son bulsun... saldırın içimde var olan kendini bilmez arzu... zaman durmasını bildiği yerde dursun...